Stukje bij stukje

Het vlot niet echt – het schilderen van mijn naakt gaat me minder goed af dan ik verwacht had. Waarom? Daarom.

Je kan het – of je kan het leren.

Zeer optimistisch dacht ik dat ik dat wel even in één sessie zou kunnen afmaken. Maar ja. Dan moet ik niet zo scheutig zijn met lijnolie – daarmee verdun je de verf. Ik had zoveel lijnolie gebruikt dat de druipers over het doek liepen. Enne – ik had ook niet goed naar mijn voorbeeld – een eigen schets – gekeken. Zo had ik de voeten helemaal anders neergezet. Jammer, want juist die gekruiste enkels maken het beeld voor mij bijzonder.

Zo had ik de voeten gezien bij het model en getekend.

Gekruiste enkels.

En zo zag de eerste versie er uit. Nog lang niet af.

Het linkerbeen zie je niet – de voet komt er wat vreemd onderuit.

Die voeten heb ik vandaag nog maar eens even opnieuw gedaan – dat kan allemaal met olieverf.

Voetje opnieuw geschilderd.

En doorrrr

Kijk. Na het nemen van deze hobbel kan ik weer lekker verder. Ik ben zo benieuwd hoe het uiteindelijk eruit gaat zien. Ik heb echt géén idee. Dat is eigenlijk best vreemd. Meestal schilder ik in opdracht en moet het zoveel mogelijk lijken. Maar nu is er geen voorbeeld. Alleen een lieve schets die als basis dient.

Wordt vervolgd

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *