Gedrieën staan ze daar in het nieuwe jaar
Elk met lege handen, het bezoek is klaar
Nadenkend over wat er is gebeurd de laatste dagen
Iedereen heeft tijdens zijn reis een last gedragen.
Een zware last blijkt het te zijn
Teveel dat niet mag, geen samenzijn
Eenzaamheid ligt nu op de loer
Nooit meer mensen over de vloer
Voorlopig blijft het nog zo stil
Als het virus zich weer sneller verspreiden wil
Natuurlijk leggen we er ons niet bij neer
Even slikken en dan mogen we weer
Lopen kan altijd – wandelen op de mooiste plekken
Kunnen we toch het samen zijn weer oprekken
Alles kan, op kou kun je je kleden
Alles kan, als we de regels niet overtreden
Regen of niet, we gaan het doen.
Elkaar weer zien in het nieuwe jaar!
Genieten van elkaar
Die woorden inspireerden mij om een tekst te schrijven bij het beeld van de drie koningen. Ze staan met lege handen. Omdat ik het teveel gepriegel vond om ook de goede gaven – wierook, mirre en goud – te schilderen. Dat gevoel – met lege handen staan – komt vaak voor tegenwoordig. De afgedwongen beperkingen dwingen dit af. Maar dat wil ik niet (meer). Er is zoveel wat wel kan. En daar ga ik werk van maken.
Vandaar dit woordrijm. Speciaal voor een nieuwe start in 2022.
Drie koningen