Schaapjes tekenen in het theater

Slapeloze nachten. Die had ik bij de voorbereiding voor een workshop voor het Sweet Memories Café in het theater de Fransche School. Had ik niet te snel ja gezegd? De opdracht is om een cursus te geven om schapen te tekenen. Dat is natuurlijk een makkie: een wolkje op pootjes kan iedereen maken.

Maarrrrr

De groep is groot. Minimaal 15 mensen misschien wel 20. Op zich vind ik dat geen probleem. Ik heb wel vaker grotere groepen aan het schilderen gekregen. Dat lukt me meestal zonder moeite. Eigenlijk is het zelfs gemakkelijker – als de groep zo groot is, dan is ook de groepsdruk groot. Als iedereen het kan, waarom zou je het dan niet ook proberen?

De groep is 65+

‘Het Sweet Memories Café is speciaal voor wie een beetje meer aandacht en begeleiding nodig heeft en een cultureel uitstapje wil maken naar het theater, maar zelf niet zo snel over de drempel stapt.’ Oeps. Dat kan betekenen dat er mensen bij zijn die niet goed zien, niet goed horen of zich niet meer goed kunnen herinneren waar ze zijn. Vooral dat laatste maakt, dat ik me zorgen maak of het gaat lukken om ze inderdaad aan het tekenen te krijgen.

Inderdaad het is er allemaal

Uiteindelijk valt het allemaal reuze mee. Met de meeste mensen is niets mis – ze hebben een eerbiedwaardige leeftijd, dat wel. Maar dat zegt niets. Er lopen veel fitte dames én heren van 65+ rond in Culemborg.
En inderdaad zijn er ook een paar mensen bij die zeer slechtziend of slechthorend zijn. Dat blijkt niet echt een probleem. Als je maar een klein beetje ziet, kun je meestal nog wel zien wat je zelf maakt. Natuurlijk zie ik aan de schaapjes wel dat het moeizaam gaat – maar wat een plezier hebben ze er allemaal in!

Zeer speciaal zijn de mensen die echt moeite hebben met de tijd en de plek. Ze hebben werkelijk geen idee waarom ze ineens aan tafel zitten met een inktpen en een potje ecoline. Voor een paar mensen is het een brug te ver. Ze kijken wel en genieten van het geroezemoes om hun heen, maar zoeken na een half uur een rustigere plek. En dat snap ik helemaal – in de ochtend zijn er 15 mensen aan het schilderen en lopen Anneke (mijn buurvrouw die me helpt) en ik daar omheen om aanwijzingen te geven. Echt druk.

Bij de ochtendgroep is na een kwartier iedereen heerlijk bezig. De meeste houden zich strikt aan het voorbeeld – de schaapjes kleuren geel, blauw en groen. Groen staat niet op tafel, maar behalve één meneer – die nota bene vaker schildert – is er niemand die er om vraagt. Ze mengen groen gewoon zelf.

Gelukkig lukt het veel mensen om los te komen van het voorbeeld en zelf te improviseren met inktpen en kwast. Bonte schapen, fruitbomen en klaprozen – het thema is niet voor niets Betuwe. Onderaan dit bericht vind je het resultaat.

Herkansing

De middaggroep is een stuk rustiger. We zitten met zijn zessen om de tafel. Ik pak ook een pen en teken zelf mee als iedereen is begonnen. Bijna iedereen.  Sienie, zeer verontwaardigd, weigert te tekenen: ‘Ze hebben me niets gevraagd, maar me hier zomaar neergezet’. ‘Ik heb thuis alle spullen, hier doe ik niets. En nu wil ik graag naar huis’. De begeleidster naast haar reageert perfect: ‘Je hoeft ook niets. Blijf maar zitten, je wordt straks opgehaald’. Een engelengeduld heeft ze, want deze conversatie wordt nogal eens herhaald.
Terwijl we allemaal bezig zijn, pakt Sienie de voorbeeld kaart en geniet van de schaapjes. Als ik opkijk, zie ik dat ze een penseel heeft gepakt. Voorzichtig schildert ze met ecoline de schaapjes over. Na een tijdje is ze tevreden en legt ze de kaart voorzichtig neer. Ik geef haar een leeg aquarel papier met een vage schets van een schaapje: ‘Kijk nou, wat ik heb gevonden. Dit schaap heeft wat kleur nodig.’ Ze pakt hem aan en zegt: ‘O, die neem ik mee naar huis.’

Natuurlijk. We laten haar met rust. En vervolgens schildert ze de volle workshoptijd met intens genoegen aan haar schaapje.

Genieten van schilderen

Waarom vertel ik jullie dit verhaal? Om te laten zien hoe leuk het is om te tekenen of te schilderen. Het is echt niet belangrijk of je het kan, het is alleen belangrijk om te genieten van het spelen met de materialen. En meestal wordt het dan ook nog eens iets moois. Kijk maar eens wat een leuke schapen er allemaal gemaakt zijn bij het theater de Fransche School.

Ook een workshop schaapjes schilderen volgen? Neem contact op met Margo