Oeps. De eerste klagers al gehoord: ‘Wat is het toch warm’. Zoek de schaduw op, zou ik zeggen. Niets heerlijkers dan zon. Zonovergoten dagen in juni, wie wil dat nu niet? Het weekend is anders dan anders. Zomaar twee feestjes, beide op zaterdag. Eerst naar Amsterdam. Optimistisch rijden we het centrum van de stad in, …
Geluk haal je op de dijk.
De lente nodigt uit om opnieuw te beginnen. Misschien is het wel een wat koude start in de afgelopen dagen. De bloesem in de Betuwe was er niet minder om. Alle begin is moeilijk. Ook deze eerste maand zonder mamma. Ik weet niet zo goed hoe het moet: rouwen om mijn moeder. Ik heb het …
Bijzondere dag vandaag voor mij. Twee scheersessies op één dag. Vier prachtige Oeussantjes maken het Betuws Wijndomein sinds vorig jaar september onveilig. De dames mogen gras en onkruid weg grazen tussen de wijnranken. Echter, nu in het voorjaar de wijnranken uitlopen, lopen ze op het gras buiten de wijngaard. Ze zitten inmiddels lekker in de vacht, …
Het is echt tegen mijn natuur om mezelf op de borst te kloppen. Ik lijk te veel op mijn moeder. Bescheiden. Opgevoed om te dienen en te zorgen. Natuurlijk heb ik hard gevochten tegen deze onderdanige houding. Ik dacht dat het te maken had met man-vrouw zijn. Als kind was ik meer een jongen – …
Workshop Het thema van Koningsdag in Buren is ‘sprookjes’. Schattig bedacht. Sprookjes spreken de meeste kinderen aan. En de ouders ook. Al een aantal jaren mag ik op Koninginnedag/Koningsdag schilderworkshops geven. Voor de schilderworkshops is het ook een leuk thema. Misschien is workshop een wat zwaar woord. Het meeste wat ik vertel blijft niet hangen. …
Spelen met verf, zo voelt het. Natuurlijk niet altijd. Ik schilder in opdracht een vrolijke hond. Het dier is een soort New Foundlander. Zwart en wit lukt wel, maar de bruine tinten vind ik moeilijk te vangen. En dan nog de achtergrond. Herfstbladeren in alle kleuren. Het lijkt ingewikkeld. Ook voor mij. Vooral als ik …
Het is altijd inspirerend om teksten van Brene Brown te lezen. Ze weet feilloos uit te leggen waar het nu werkelijk omdraait.
Soms zit het mee, soms zit het tegen. Een schaap dat vooral buiten loopt, heeft meestal een schone vacht. Maar niet altijd. Zo heb ik een keer de wol van een swifterlammetje gevilt. Het lammetje had in de bramen gelopen. Ik heb twee handen vol aan bramentakjes tussen de wol weggeplukt.
Slapeloze nachten. Die had ik bij de voorbereiding voor een workshop voor het Sweet Memories Café in het theater de Fransche School. Had ik niet te snel ja gezegd? De opdracht is om een cursus te geven om schapen te tekenen. Dat is natuurlijk een makkie: een wolkje op pootjes kan iedereen maken.
